ბავშვობაში ძალიან უცნაური აზრები და იდეები მომდიოდა და სულ მათ ამოხსნაში ვიყავი ისე გარეგნულად (სხვა პირებთან) არასდროს ვიმჩნევდი...
ერთხელ, როცა მესამე განზომილებებზე მოვისმინე რაღაცეები კედლისკენ გავექანე და შევასკდი პარალელურ სამყაროში გადასვლის მიზნით
ღამე დაძინებისას არ მეშინოდა ხოლმე, მარა რაღაც თუ გაიფხაკუნებდა და შემეშინდებოდა (მეგონა რომ ეშმაკები ან სულები იყვნენ) დავუწყებდი ლაპარაკს- კაი რა ამ შუა ღამე რას დაბოდიალობ, წადი დაისვენე და ეგეთები
ერთხელ წიგნი თავზე დავიდე და მეგობარს ვუმტკიცებდი ეხლა რაც აქ წერია ჩემ თავში ჩადის მეთქი...
....ერთხეხლ ვცდილობდი ავმხტარიყავი და ჰაერში გავჩერებულიყავი
ცხოველები მეგონა რომ ესმოდათ ყველაფერი და ჩუმად მოვიხელთებდი ლეკვს ან კატას და ვუმტ
... კითხვის გაგრძელება »