კვირა, 2025-06-15, 5:05 AM
მოგესალმები სტუმარი | RSS

"რაღაცნაირი" ბრუნდება, წრწოდეთ მემკვიდრის მტრებო!

მთავარი » 2012 » იანვარი » 17 » სიკვდილის დედოფალი 4 (დასასრული)
1:55 AM
სიკვდილის დედოფალი 4 (დასასრული)



რამის თქმა გინდა?- სკოჩი მოვხსენი- იცოდე ყვირილი არ გაბედო თორე აქვე ჩაგაძაღლებ
გოგონას მოკვლა უნდა რადგანაც ეს გოგონა იმ ადვოკატის შვილია, კლიენტმა მთელი ოჯახის განადგურება შეგვიკვეთა და თუ რომელიმე ცოცხალი გადარჩებოდა კლიენტი ჩვენით უკმაყოფილო იქნებოდა და მაიკლი კლიენტებს დაკარგავდა რაც ჩვენ კანტორას ნამდვილად არ წაადგებოდა, ამიტომაც თუ გოგონას მოკლავს ყველაფერი თავის ადგილზე დადგება. როდესაც მაიკლმა გაიგო კანტორიდან რის გამოც წახვედი ეგრევე შენზე ნადირობა დავიწყეთ, მართალია შენ საუკეთესო ხარ და მაიკლი შენს დაბრუნებაზეც ფიქრობდა. გეგმებსაც ადგენდა თუ როგორ დაეყოლიებიე, მაგრამ ახლა კანტორის გადასარჩენად შენს განადგურებაზეც თანახმაა
- რა ჩაიფიქრა მაიკლმა?
- არ ვიცი. შენც კარგად იცი რომ ის ჩვენ არაფერს გვეუბნება, უბრალოდ დავალებებს გვაძლევს და ჩვენც ვასრულებთ. ის ყოველთვის ფარულად მოქმედებს. ხო ისე ბევრჯერ გამიგონია კლიენტები მარტო შენ გკითხულობდნენ. მათ უმეტესობას უნდოდა დავალება პირადად შენ შეგესრულებია და სხვა არავის.
-მე ვიცი რაც უნდა მაიკლს. მას საკმაოდ კარგად ვიცნობ. მას ალისიასი კი ა რა ჩემი მოკვლა უნდა. მე მისვის კონკურენტად ვიქეცი. საუკეთესო ვიყავი, ახლა კი როცა კანტორიდან წამოვედი მაიკლმა საკმაოდ ბევრი კლიენტი დაკარგა, ისინი პირადად ჩემთან მოვიდოდნენ რათა დავალების შესრულება ეთხოვათ. მაიკლისთვის ახლა მე ყველაზე დიდი მტერი ვარ. მან ჩემზე და ალისიაზე გიგო და იფიქრა თუ ალისიას მოიშორებდა, დამქუხრებულ დედიკოს ადვილად მოუღებდა ბოლოს
- მაიკლს ვერ აჯობებ
- მაიკლს უნდა დავასწრო
- ვერ დაასწრებ ის შენზე ძლიერია
- ეგ ჯერ კიდევ გასარკვევია
- წარმოდგენაც არ გაქვს რა ჩაიფიქრა
- არაუშავს. ახლა კი ჩემი წასვლის დროა - ამის თქმაზე დანა კისერთან მივუტანე და უნდა მომეკლა, მაგრამ...
- მოიცა, არ გინდა, გთხოვ არ გინდა, პირობას გაძლევ მაიკლს არაფერს ვეტყვი, აქიდან სამუდამოდ გადავიკარგები, გთხოვ არ მომკლა. იცი აქამდე არასდროს არაფლის არ შემშინებია, რადგან არასდროს ჩამიხედავს სიკვდილისთვის თვალებში, ახლა კი როდესაც ჩემგან რამოდენიმე სანტიმეტრში დგას, შიშისაგან აღარ ვიცი რა ვქნაა. მხოლოდ ახლა მივხვდი რომ დრო მოვა და ყველა მოვკვდებით, მაგრამ ნაადრევი სიკვდილი არ მინდა. სიტყვას გაძლევ რომ აწი არავის აღარ მოვკლავ, კარგად მიცნობ და ხო იცი მე თუ ვინმეს სიტყვა მივეცი არასდროს გავტეხ. ლიზი გთხოვ
ჩემი სახელის გაგონებაზე შვეკრთი ჩემთვის ეს სახელი არავის დაუძახია ჩემი გოგონას გარდა. პირველად ამიკანკალდა ხელი ადამიანის მოკვლის დროს. დანდა დავუშვი და ჩურჩულით ვუთხარი:
- იცოდე არ გაბედო და მაიკლს არაფერი უთხრა თორე სადაც არ უნდა იყო გიპოვი და მოგკლავ
- მადლობა ღმერთს. შენც მადლობა ლიზი
ალისიასთან შევედი ხელში ფრთხილად ავიყვანე, რომ არ გამეღვიძებინა, გარეთ გავედით, მაქანაში ჩავჯექი და ბილისთან წავედი. ბილი ბრიუსის საუკეთესო მეგობარი იყ, უკანასკნელად რომ ვნახე შვიდი წლის ვიყავი ამიტომ კარგად არ მახსოვდა, თუმცა ვიცოდი სად ცხოვრობდა . ყველაზე უსაფრთხო ადგილად მეგულებოდა. სახლს ადვილად მივაგენი. მივედი და კარზე დავაკაკუნე. კარი ერთმა ხანში შესულმა კაცმა გამიღო
- გამარჯობათ, ბილი აქ ცხოვრობს?
- თქვენ რომელი ხართ?
- მე მისი მეგობრის შვილობილი და მოსწავლე ვარ, ბილისთან სასწრაფო სამე მაქვს
- ლიზი? ლიზი ეს შენ ხარ? მე ვარ ბილი. ბოლოს რომ გნახე ძალიან პატარა იყავი, შეცვლილხარ, გაზრდილი და გალამაზებული ხარ. შემოდი
- მადლობთ
- მაპატიე ბრიუსის დაკრძალვაზე ვერ ჩამოვედი. შენი კანტორის ხელხთან შეხვედრა არ მსურდა
- არაუშავს მესმის შენი
- ეს ლამაზი და საყვარელი გოგონა ვინ არის?
- ეს ჩემი შვილია ოღონდ ბიოლოგიური არა
- ესეიგი შენი მოსწავლე ხო?
- არა შვილი მე მას მკვლელად არ გავზრდი
....
- ბილ შენი დახმარება მჭირდება
- რა ხდება? თუ რანით შემიძლია დაგეხმარები
ბილს ყველაფერი მოვუყევი
- ოჰო საქმე ძალიან რთულადაა. მაიკლი არ გაჩერდება
- ვიცი
- თუმცა არც ჩვენ გავჩერდებით. შენს გვერდით მიგულე ლიზი
- დიდი მადლობა
ბილისთან ერთი კვირა მშვიდად ვცხოვრობდით. არავის შევუწუხებივართ
საკვების საყიდლად სულ ბილი დადიოდა, მე ყოველთვის ალისიასთან ვერჩებოდი, თუმცა ერთ დღეს მეც გავყევი საყიდლებზე, ალისიას ეძინა და მისი გაღვიძება არ მინდოდა, ამიტომ სახლში დავტოვე. ყველაფერი ვიყიდეთ და სახლში დავბრუნდით, თან ალისიას ტანსაცმელიც ვუყიდე. როდესაც სახლში მოვედით კარი ღია დაგვხვდა, სახლში ყველაფერი არეული იყო
- ღმერთო ალისია - შეშინებული ჩემი გოგონას ოთახისკენ გავიქეცი
შევედი თუ არა თავზარი დამეცა, მუხლი მომეკვეთა, ჩავიკცე. გონს მოსვლა მიჭირდა. ჩემი გოგონასთვის მუხლები დაუხვრეტიათ, უცემიათ, შემდეგ კი ყელი გამოუჭრიათ. მისი სისხლით კიკედელზე დიდი ასოებით ეწერა:
ჰა ჰა ჰა ჰა
- არა ჩემი გოგონაა, არა რატომ ღმერთო - ბოლო ხმაზე ვღრიალებდი და თან ცრემლებს ვღვრიდი
მთელი ორი კვირა დამჭირდა გონს მოსასვლელად და როდესაც გონზე მოვედი შურისძიების გრძნობამ შემიპყრო სისხლი მწყუროდა, მათი სისხლი ვინც ეს გააკეთა.
მე და ბილი შურისძიებისთვის მოვემზადეთ და პარიზში წავედით. კანტორაში იცოდნენ რომ მივიდოდით და მომზადებულები დაგხვდნენ. ჩემი მოკვლა ვერ შეძლეს, თუმცა დავიჭერი, დიდი არაფერი ყოფილა უბრალო ნაკაწრი იყო, სამაგიეროდ კანტორიდან საკმაოდ ბევრი ადამიანი გავისწუმრე იმ ქვეყნად. ხოლო თვითონ მაიკლს კი ვერაფერი დავუშავე. ის პარიზიდან გაიქცა, სადღაც გადაიკარგა, აორთქლდა. ბევრი ვეძებე ძალიან ბევრი. ყველგან ვეძებე მაგრამ ვერ ვიპოვე. მთელი ორი წელი ვეძებდი, მაგრამ ამაოდ...
ასე აღარ შემიძლია. ჩემი გოგონას გარეშე ჩემი ცხოვრება ჯოჯოხეთია. მე ასე ვეღარ გავაგრძელებ, ვეღარ ვიცოცხლებ, ჩემი ცხოვრება აქ მთავრდება. ეს არის უკანასკნელი რამ რასაც ვტოვებ ამ ქვეყნად. მინდა ყველამ იცოდეთ რომ ალისია ერთადერთი ადამიანი იყო რომელიც საკუთარ თავზე მეტად მიყვარდა


კატეგორია: საინტერესო ამბავი | ნანახია: 855 | დაამატა: xuco | რეიტინგი: 0.0/0
სულ კომენტარები: 0
სახელი *:
Email *:
კოდი *:
საიტის მენიუ
კატეგორიები
ილუზია [9]
გამოგონება [14]
თავსატეხი [8]
მისტიკა [28]
საინტერესო ამბავი [426]
რელიგია [24]
დეტექტიური [7]
მეცნიერება [54]
დოკუმენტური ფილმები [3]
პოეზია [7]
სასაცილო [31]
ძებნა
შესვლის ფორმა
არქივი
Block title
Copyright MyCorp © 2025
Free site builder - uCoz